Dolar 34,9441
Euro 36,6136
Altın 3.013,92
BİST 9.985,59
Adana Adıyaman Afyon Ağrı Aksaray Amasya Ankara Antalya Ardahan Artvin Aydın Balıkesir Bartın Batman Bayburt Bilecik Bingöl Bitlis Bolu Burdur Bursa Çanakkale Çankırı Çorum Denizli Diyarbakır Düzce Edirne Elazığ Erzincan Erzurum Eskişehir Gaziantep Giresun Gümüşhane Hakkari Hatay Iğdır Isparta İstanbul İzmir K.Maraş Karabük Karaman Kars Kastamonu Kayseri Kırıkkale Kırklareli Kırşehir Kilis Kocaeli Konya Kütahya Malatya Manisa Mardin Mersin Muğla Muş Nevşehir Niğde Ordu Osmaniye Rize Sakarya Samsun Siirt Sinop Sivas Şanlıurfa Şırnak Tekirdağ Tokat Trabzon Tunceli Uşak Van Yalova Yozgat Zonguldak
İstanbul 9°C
Az Bulutlu
İstanbul
9°C
Az Bulutlu
Cts 10°C
Paz 9°C
Pts 10°C
Sal 11°C

MEMLEKET HAVASI

MEMLEKET HAVASI
REKLAM ALANI
18 Temmuz 2022 20:37

Kimi insan kendi memleketinde doğmuş, büyümüştür.

Çocukluğu da orada geçmiştir, ergenliği de…

Gençliği de orada geçmiştir, yaşanmışlığı da…

Her bir köşe taşı işlemiştir iliklerine kadar.

Hangi taşı kaldırsa altından ne çıkacağını bilir.

Kim kimin kızı, kimin oğlu, kimin torunu tanır.

Öyle olmuştur ki artık “Nerelisin?” sorusuna “Elhamdülillah” diye başlayarak cevap verir olmuştur.

Kimisi gurbet çocuğu olarak doğmuş, bilmediği bir kentte tanımadığı insanlar arasında büyümüştür.

İlerleyen yaşlarında hatırlayamayacağı insanlar girmiştir hayatına.

Oradan oraya savrulmuş, tutunacak dal aramıştır hayatı boyunca.

Zaman zaman memleket havası koklasa da, oralı olamamıştır hiç.

Kimisi de gerçek gurbetçidir.

Değil tanımadığı kent, tanımadığı insanlar, dillerini bile bilmez yaşadığı memleketin.

İnsanlarını tanımaz.

Yer edinmeye çalışır, kabullenmeye, kabullenilmeye…

Zamanla alışır, yada alışır gibi yapar o kentin yaşamına.

Ama hep özler memleket havasını, anasını, babasını…

Demem o ki, bir memleketi olmalı insanın.

Yaşamalı, yaşayamıyorsa özlemeli.

Gitmek, görmek istemeli.

Kendisi tanımasa da, onu tanıyanlar çıkmalı gittiğinde.

Az önce tanıştığı halde yıllarca tanıyor gibi candan olmalı sohbetleri.

Eskileri yâdetmeli, yenileri umut etmeli.

Bir memleketi olmalı insanın.

Uzun zaman sonra gittiğinde derin derin içine çekmeli havasını.

Sokaklarında gezmeli, çeşmesinden su içmeli, yaylasına çıkmalı, denizinde kulaç atmalı.

Bir memleketi olmalı insanın.

Toprağına fidan dikmeli, umut yeşertmeli ve…

Hep umudu olmalı.

Bir daha geldiğinde yine soluduğu havaya şükredecek kadar umudu, yeni umutlar yeşertecek kadar güveni olmalı.

Yeni tohumlar ektiğinde heyecan duymalı yeşermesini beklerken, acaba büyür mü diye kaygı duymadan.

Geleceğe güvenle bakmalı…

Evet, sabretmeli belki, her doğan güneşi gördüğünde Yaradan’ın verdiği nimetlere şükrederek…

Ama ektiği tohumun hasat zamanını bilerek.

Hasadınız bol olsun…

REKLAM ALANI
ETİKETLER: ,
YORUMLAR

Bu site, istenmeyenleri azaltmak için Akismet kullanıyor. Yorum verilerinizin nasıl işlendiği hakkında daha fazla bilgi edinin.

Henüz yorum yapılmamış. İlk yorumu yukarıdaki form aracılığıyla siz yapabilirsiniz.