Sevgi varken şiddet niçin?

Sevgi varken şiddet niçin? Ne oluyor bu topluma, bu hiddet niçin? Sevgisizlik, saygısızlık almış başını gidiyor ülkede!
Sorsan; çoğu ” Bana dokunmayan yılan bin yaşasın ” diyor da; bugün bana dokunmayan yılan, yarın gelir bana da sana da öyle bir dokunur ki, vallahi feleğini şaşırırsın!
Hayat öyle uzaktan daima yüzü gülen bir çocuğun horoz şekeri yerken duyduğu o hayat değil maalesef! Hayat; artık günümüzde, basit insanların elinde, dilinde, gözlerindeki uysal çocuk, sakin delikanlı ya da sevimli bir babacan, yumuşak kalpli, melek yüzlü bir anne de değildir!
Sahi; ne oldu bu insanlara da bu kadar şiddet, kavga, yaralama, erkek- kadın demeden kanlı- bıçaklı saldırılar? Nedir bu keşmekeş? Nedir bu kısır döngü? Bu kadar kin, bu kadar öfke niçin?
Neyi paylaşamıyoruz? İhtiraslarımızın sebebi üç- beş kuruşluk ve insanlık değerleriyle ötüşmeyen ve hiç de etik olmayan; şuursuz, bilinçsiz, menfaatçi, serüvenci bir dünya özlemi, hayali mi kuruyoruz?
Artık dünyada savaşlar; her ne kadar top-tüfekle yapılsa da bir de içten bölünmeler, insanlarımızı, ülkemizi nifak, gözyaşı, ikilik ile bölme; birbirine düşürüp yok etme emellerini de görmezlikten gelemeyiz!
Aklımızı ve sağduyumuzu ön plâna çıkartıp; gerekli tedbirleri, önlemleri tez elden almalıyız yoksa elin oğlu, bizi birbirimize düşürüp, düşman etmenin mutlu hayallerini gerçeğe dönüştürmek için geceleri uyuyamayacak, bizleri huzursuz, güvensiz ve umarsız kılabilme yolunda mesafe almaya devam edecektir!
O halde; bizlere düşen; el ele, gönül gönle, sevgi, saygı ve insanlık sahnesinde; insanlık, ülkemizi sevme ve sahiplenme yolunda; birlik ve beraberlik ruhunu, o taze kanı devamlı canlı tutmalıyız!
Yoksa dünyanın gidişatı yanında bizim de ülke olarak gidişatımız dumura uğrayabilir ki; buna asla müsaade etmemeliyiz.
Gün bugündür! Gün; her türlü iç ve dış düşmanlara karşı; ülkemizi bu art niyetli kişilerden el ve gönül birliği ile korumak, huzur ve mutlu bir hayatın olumlu yönde kanalize edilmesi günüdür!
Saygılarımla.